Τα οικογενειακά αρχεία ως είδος ιστορικής μαρτυρίας αποκαλύπτουν με αμεσότητα κοινωνικές καταστάσεις, οικονομικά δεδομένα, πολιτισμικές πρακτικές. Για τον λόγο αυτόν, το κατάστιχο «των καθημερινών εξόδων οσπητίου του 1834» του νοικοκυριού της οικογένειας του οπλαρχηγού της Επανάστασης Βάσου Μαυροβουνιώτη, καθώς και τα συνοδευτικά οικονομικά έγγραφα στοιχειοθετούν μια πολύτιμη μαρτυρία για την καθημερινότητα, την καταναλωτική συμπεριφορά, τα
Στην Ελληνική Επανάσταση πρωτεργάτες ήταν κυρίως άντρες, που με την ηρωική τους δράση και τις θυσίες τους συνέδεσαν το όνομά τους με ένδοξα γεγονότα του Αγώνα. Στην πατριαρχικά οργανωμένη κοινωνία της εποχής η θέση των γυναικών βρισκόταν στο σπίτι. Κι όμως, πολλές γυναίκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα είτε από τα μετόπισθεν είτε από την πρώτη γραμμή. Αγωνίστηκαν ισότιμα στο πλάι των αντρών για την ελευθερία
Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, πολιτικοί, διανοούμενοι και δημόσια πρόσωπα, όλοι όσοι μπορούσαν να μιλήσουν, να γράψουν και να σχολιάσουν αυτό που συνέβαινε μεταξύ των ελληνόφωνων ορθοδόξων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν είχαν καμία δυσκολία να συσχετίσουν την εξέγερση με την έννοια της δουλείας και να χαρακτηρίσουν τους εξεγερμένους θύματα της βαρβαρότητας του σουλτάνου. Από την πρώτη στιγμή τέθηκε σε κίνηση ένα λεξιλόγιο που
Το 1821 ήταν ένα πολυδύναμο γεγονός.
Πρώτον, είναι ισοπεδωτική η αντίληψη ότι οι Έλληνες ήταν 400 χρόνια σκλάβοι. Υπήρχαν πολλές διαφορετικές ομάδες με διαφορετική οικονομική θέση και δυνατότητες στην Αυτοκρατορία, όχι μόνο στην Οθωμανική, αλλά και στη ρωσική και στη βενετική επικράτεια. Μερικές ομάδες Ελλήνων, και όχι μόνον οι Φαναριώτες, έπαιρναν μέρος στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στα πιο υψηλά αξιώματα. Άλλες ομάδες συμμετείχαν στα
Συναρπαστικά παραλειπόμενα και οικονομικές εκφάνσεις των ιστορικών διεργασιών που επισφράγισαν την ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους συγκεντρώνει το αφιέρωμα της εφημερίδας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για τη φετινή επέτειο συμπλήρωσης 200 ετών από το 1821.
Διαπρεπείς πανεπιστημιακοί προσεγγίζουν την πολυεπίπεδη παρακαταθήκη που αφήνουν στις επόμενες γενιές οι δύο αιώνες εθνικής ανεξαρτησίας, προσφέροντας ταυτόχρονα μια διεισδυτική
Πριν από έναν αιώνα, το 1921, η Ελλάδα ετοιμαζόταν να γιορτάσει την επέτειο των 100 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, εκκινώντας τις προετοιμασίες ήδη από το 1918, όταν υποβλήθηκε από το υπουργικό συμβούλιο σχέδιο νόμου «Περί συστάσεως επιτροπής προς πανηγυρισμόν της Εκατονταετηρίδος της Εθνικής Παλιγγενεσίας», προκειμένου να εκφραστεί, αφενός, η εθνική ευγνωμοσύνη προς τους αγωνιστές του 1821 και, αφετέρου, να προβληθεί η πρόοδος του έθνους
